ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΚΩΣΤΑΚΙΩΤΗ *
Συνάνθρωποι,
Αυτές τις ημέρες, με αιτία την εξάπλωση του κορονοϊού, γίνονται εκτεταμένες συζητήσεις για το αν πρέπει να κλείσουν, μεταξύ των άλλων δραστηριοτήτων, οι εκκλησίες και να μην επιτρέπεται να κοινωνούν οι άνθρωποι. Το επιχείρημα, επιστημονικό.
Πρώτον, στις εκκλησίες συναθροίζονται άνθρωποι που στη μεγάλη τους πλειονότητα ανήκουν στις αποκαλούμενες ευπαθείς ομάδες, δηλαδή ηλικιωμένοι, με χρόνια προβλήματα υγείας.
Δεύτερον, η Θεία Κοινωνία είναι ο ευκολότερος τρόπος διάδοσης του κορονοϊού, αφού όλοι κοινωνούμε από το ίδιο «ποτήρι» και με το ίδιο κουταλάκι. Με βάση τη συζήτηση αυτή, που, όπως για όλα τα θέματα στη χώρα μας, δεν διεξάγεται με νηφαλιότητα αλλά με πολεμική διάθεση αντιπαράθεσης, θα ήθελα να καταθέσω κάποιες σκέψεις.
Είναι παράδοξο και αντιφατικό συνάμα να αποκαλούμε την εποχή μας και την κοινωνία μας κοινωνία ελευθερίας και δικαιωμάτων, μα, ταυτόχρονα, όταν αρθρώνεται ένας λόγος διαφορετικός από τον δικό μας, να ρίχνεται στην πυρά.
Αυτονόητη υποχρέωση κάθε ευνομούμενης πολιτείας είναι η προστασία των πολιτών της.
Στο πλαίσιο αυτό, είναι ευνόητο ότι η εκάστοτε κυβέρνηση, ανταποκρινόμενη στο θεσμικό της ρόλο, έχει όχι απλώς το δικαίωμα αλλά και την υποχρέωση να εκδίδει συστάσεις και οδηγίες προς τους πολίτες, για τη λήψη των κατάλληλων μέτρων, προς αποφυγή της μεγαλύτερης εξάπλωσης των ασθενειών. Και εμείς, ως πολίτες, έχουμε την προσωπική, ο καθένας μας, ευθύνη, να ακολουθούμε τις οδηγίες αυτές.
Ορθώς, Εκκλησία και επιστήμη δεν κινούνται αντιθετικά, όπως θεωρούν οι αυτοαποκαλούμενοι ορθολογιστές, αλλά κινούνται σε δυο εντελώς διαφορετικά επίπεδα ζωής.
Ετσι, ενώ στην κοσμική γλώσσα η ζωή και ο θάνατος ταυτίζονται μα και εξαντλούν το νόημά τους στην αρχή και στο τέλος της βιολογικής ύπαρξης, στον εκκλησιαστικό τρόπο ζωής η ζωή ταυτίζεται με τη σχέση με το Θεό, που σημαίνει με Αυτόν που Αγάπη Εστί, άρα και με τον κάθε συνάνθρωπο και ο θάνατος ταυτίζεται με την αποκοπή της σχέσης αυτής. Επομένως, βεβαίως η βιολογική ύπαρξη είναι ανεκτίμητο δώρο του Θεού προς τον άνθρωπο, μα είναι δώρο ακριβώς επειδή είναι η ευκαιρία και η οδός της ένωσής του ανθρώπου με τον Θεό, άρα και με τον κάθε συνάνθρωπο. Κατά συνέπεια, η ζωή και ο θάνατος δεν εξαντλούνται στη βιολογική ύπαρξη, αλλά κείνται και πέραν αυτής.
Το να προστατεύει το σώμα και την υγεία του, βεβαίως αποτελεί υποχρέωση του χριστιανού, γιατί το σώμα αποτελεί το ναό του Θεού. Επιπλέον, λόγω της αγάπης του προς τους άλλους αδελφούς, φροντίζει, νοιάζεται και προσεύχεται για την υγεία όλων των συνανθρώπων του. Και συνεπώς, όταν κάποιος αρρωσταίνει ακόμη και με την κοινή γρίπη ή με βαρύ κρυολόγημα, ο χριστιανός θα πρέπει, να μην πάει στην εκκλησία, όπως δεν πρέπει να πηγαίνει και ο μαθητής ή ο δάσκαλος στο σχολείο κ.λπ.
Αλλο όμως τούτο και άλλο η κουβέντα που έχει ανοίξει στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Αδελφοί, αν βγάλεις από την Εκκλησία τη Θεία Λειτουργία και τη Θεία Κοινωνία, τι απέμεινε; Ενα τίποτα. Θέλουμε να πούμε, απέμεινε μια ιδεολογία. Και τότε ο χριστιανισμός δεν είναι εκκλησία αλλά γίνεται θρησκεία.
Αν, όμως, ο Χριστός είναι ο Καινός Ανθρωπος, αν ο χριστιανισμός ΔΕΝ είναι θρησκεία αλλά είναι εκκλησία, δηλαδή καινός τρόπος συνύπαρξης, αν ο Τριαδικός Θεός αγάπη εστί, που σημαίνει ότι υπάρχει αγαπητικά και όχι υπάρχει και επιπλέον αγαπάει, τότε η αποκοπή από τη Θεία Κοινωνία, η αποκοπή από τη «σύναξη επί τω αυτώ», σημαίνει οντολογική άρνηση αυτού του καινού τρόπου ύπαρξης.
Τι να την κάνει τη ζωή του ο χριστιανός αν πάψει εν τέλει να είναι χριστιανός; Τότε, ακόμη και αν βιολογικά ζει, είναι νεκρός. Η απαίτηση να κλείσουν οι εκκλησίες και να πάψεις να κοινωνείς είναι ίδια με την απαίτηση των πρώτων αιώνων να αρνηθείς τον Χριστό. Αν ο χριστιανός δεχτεί να μην συν-κοινωνήσει επειδή φοβάται μην μολυνθεί, είναι άρνηση του ίδιου του Χριστού. Η δε ιδέα να κοινωνεί με το δικό του κουταλάκι αποτελεί μετατροπή του προσώπου σε άτομο, άρα άρνηση της αγαπητικής κοινωνίας των προσώπων.
Κατανοούμε ότι όσοι δεν τους λένε τίποτα αυτά, θα σκέφτονται ότι όσα αναφέρω είναι ακατανόητα και έξω από τη λογική τους. Το σέβομαι απόλυτα. Ομως, αδελφικά παρακαλούμε να σέβονται και αυτοί τον δικό μας τρόπο ύπαρξης.
*Ο Ευάγγελος Κωστακιώτης είναι δικαστικός και γραμματέας της Χριστιανικής Στέγης Πατρών.
Υ.Γ. Οι απόψεις που αναφέρονται παραπάνω εκφράζουν και όλα τα μέλη του ΔΣ της Χριστιανικής Στέγης Πατρών, που αποτελείται από τον πρόεδρο κ. Χρήστο Στολάκη, ηλεκτρολόγο – μηχανικό, τον π. Ανδρέα Θεοδωράτο, πολιτικό μηχανικό και θεολόγο, τον κ. Ευάγγελο Λιόλιο, ιατρό – επιχειρηματία, και τον κ. Γεώργιο Γεωργόπουλο, στρατιωτικό – μουσικό.